Haflinger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Źrebak

Haflingerrasa konia, skonsolidowana w Tyrolu pod koniec XIX wieku.

Historia, pochodzenie[edytuj | edytuj kod]

Zasadniczo haflinger jest efektem krzyżowania czterech ras koni: noryckiej, bośniackiej, huculskiej, czystej krwi arabskiej. Zalicza się go do koni typu jucznego.

Użytkowość[edytuj | edytuj kod]

Charakteryzuje się dużą dzielnością w terenie górzystym, jednakże równie dobrze nadaje się do pracy pod siodłem.

Budowa, pokrój, eksterier[edytuj | edytuj kod]

Haflingery są najwyższymi kucami o mocno rozwiniętym tułowiu, suchych kończynach oraz rozłupanym zadzie. Przedstawiciele tej rasy stosunkowo późno dojrzewają (używa się ich do pracy w wieku 3,5 roku), są długowieczne i łagodne.

Hodowla[edytuj | edytuj kod]

Konie te są hodowane w krajach europejskich oraz w Stanach Zjednoczonych i Turcji.

Umaszczenie: kasztanowate, ciemnokasztanowate z konopiastą grzywą i ogonem[1].

Na świecie pogłowie tej rasy ocenia się na ok. 250 tys. sztuk[2].

Standardy rasy[edytuj | edytuj kod]

  • American Haflinger Registry: [1] (ang.)
  • The Haflinger Society of Great Britain: [2] (ang.)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Konopiasta grzywa i ogon u kasztanów | Genetyka Umaszczenia Zwierząt [online], genetykaumaszczeniazwierzat.pl [dostęp 2016-06-27].
  2. Tadeusz Szulc (red.): Chów i hodowla zwierząt. Wyd. 2. Wrocław: Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, 2013, s. 662. ISBN 978-83-7717-148-6.